multiverse and extra dimensions (20)
تلسکوپ فضایی هابل –Hubble
Space Telescope
این تلسکوپ فضائی به افتخار "ادوین هابل" منجم
آمریکائی و کاشف قانون هابل، هابل نام گرفته است و اختصاراً به آن HST گفته می شود.
این رصدخانه فضائی از پیشرفته ترین ابزارهای نجومی مرکز فضائی گدار ناسا می باشد که در سال 1990 به فضا فرستاده شد. هابل ابتداء به علت اشکالات فنی که در
عدسی هایش وجود داشت نمی توانست تصاویر خوبی را ثبت و ارسال نماید اما پس از تعمیر
و اصلاح در سال 1992، انتظارات را برآورده نمود. هابل که به عنوان "چشم
زمین" نیز از آن یاد می شود از آغاز فعالیتش تا امروز تصاویر فوق العاده شگفت
انگیزی از سراسر کیهان برای ما ارسال نموده است. تمامی
تلسکوپ های مستقر برروی زمین هرگز نمی توانستند آنچه را که هابل رصد نمود برای ما
تصویر برداری نمایند و کلکسیون تصاویر ارسالی توسط این تلسکوپ خود تایید کننده این
مهم است. بی گمان یکی از شاهکارهای تصویربرداری این تلسکوپ ، HUDF یا میدان بسیار
دوردست هابل است؛
Hubble Ultra Deep Field
تلسکوپ هابل با متمرکز شدن روی منطقه خاصی از آسمان به مدت 6 ماه ، توانست تصویری از دوردست ترین کهکشان های موجود در کیهان را در منطقه فاصله زمانی متعلق به 13 میلیارد سال قبل ثبت نماید. و این عمیق ترین نقطه ایست در کیهان ما که بشر توانسته است تا کنون تصاویری از آن را تثبیت و روئیت نماید.
تلسکوپ هابل قرار است که درسال 2021 میلادی بازنشسته شده و تلسکوپ بسیار توانمندتری به نام تلسکوپ فضائی "وب" (که مرکز فضائی گدار ناسا آن را با استفاده از تجارب هابل ساخته است) جای آن را بگیرد.
کاوشگر فضایی کوبه (کوبی) –COBE
"کوبه" مخفف؛
Cosmic Background Explorer
(به معنی؛ اکتشافگر تابش زمینه کیهانی)
یک تلسکوپ فضایی بود که در سال 1989 میلادی به منظور مطالعه و بررسی تابش زمینه کیهانی(CMB) از سوی مرکز فضایی گدار ناسا به آسمان فرستاده شد.
نتایج و دستاورد های مطالعاتی این کاوشگر کیهانی که در سال 1990 میلادی انتشار یافت به اندازه ای تاثیرگذار و حائز اهمیت بود که دو نفر از مدیران ارشد این پروژه (جان ماتر – جرج اسموت) را به دریافت جایزه نوبل مفتخر گردانید.
مهمترین دستاورد کوبه مشاهده و تایید یکپارچگی تابش زمینه کیهانی بود که سابقاً توسط دانشمندان پیش بینی شده بود.
کاوشگر فضایی دبلیومپ –W.MAP
"دبلیومپ" مخفف؛ Wilkinson Microwave Anisotropy Probe
(به معنی؛ کاوشگر ناهمسانگردی ریزموجی ویلکینسون)
تلسکوپ فضایی دیگری از ناسا بود که به افتخار "دیوید تاد ویلکینسون" کیهانشناس آمریکائی و استاد دانشگاه میشیگان از MAP به W.MAP تغییر نام یافت.
این کاوشگر نیز با هدف بررسی و مطالعه دمای تابش زمینه کیهانی در سال 2001 به فضا فرستاده شد و ماموریتش تا سال 2010 ادامه یافت.
پروژه دبلیومپ به سرپرستی "چارلز بنت" از دانشگاه جان هلپکینز، یک همکاری مشترک بین مرکز فضایی گدار ناسا و دانشگاه پرینستون بود.
اندازه گیری های دقیق دبلیومپ سن جهان را با دقت خطای کمتر از 1% در حدود 13.772.700 سال تخمین زده است. نتایج پایانی مطالعات W.MAP در سال 2012 انتشار یافت و در دسترس عموم قرارگرفت اما نتایج اولیه بررسی های این کاوشگرفضایی در سال 2003 منتشر شد که در همان سال در رده اول و دوم مقالات حوزه مرتبط در مجله علمی "ساینس" قرار داشت. تحقیقات و بررسی های کاوشگر دبلیومپ که هدف اصلی آن اندازه گیری و سنجش اختلاف دما در CMB بود نه تنها در ایجاد مدل استاندارد فعلی کیهانشناسی نقش موثری داشته است بلکه درخصوص تعیین سن جهان، نقش انرژی تاریک در انبساط جهان و ارتباط میان آن و ثابت هابل و همچنین تخمین محتوای تشکیل دهنده جهان(ماده باریونی - ماده تاریک - انرژی تاریک) نیز اطلاعات حائز اهمیت و درخور توجهی را در زمان خود به جامعه علمی روز دنیا ارائه داد. گفته می شود که میزان حساسیت و دقت در اندازه گیریهای W.MAP در حدود 45 مرتبه قوی تر از COBE بوده است.
پس زمینه ریزموجی کیهانی –CMB(Cosmic Microwave Background)
این تلسکوپ فضائی به افتخار "ادوین هابل" منجم
آمریکائی و کاشف قانون هابل، هابل نام گرفته است و اختصاراً به آن HST گفته می شود.
این رصدخانه فضائی از پیشرفته ترین ابزارهای نجومی مرکز فضائی گدار ناسا می باشد که در سال 1990 به فضا فرستاده شد. هابل ابتداء به علت اشکالات فنی که در
عدسی هایش وجود داشت نمی توانست تصاویر خوبی را ثبت و ارسال نماید اما پس از تعمیر
و اصلاح در سال 1992، انتظارات را برآورده نمود. هابل که به عنوان "چشم
زمین" نیز از آن یاد می شود از آغاز فعالیتش تا امروز تصاویر فوق العاده شگفت
انگیزی از سراسر کیهان برای ما ارسال نموده است. تمامی
تلسکوپ های مستقر برروی زمین هرگز نمی توانستند آنچه را که هابل رصد نمود برای ما
تصویر برداری نمایند و کلکسیون تصاویر ارسالی توسط این تلسکوپ خود تایید کننده این
مهم است. بی گمان یکی از شاهکارهای تصویربرداری این تلسکوپ ، HUDF یا میدان بسیار
دوردست هابل است؛ Hubble Ultra Deep Field
تلسکوپ هابل با متمرکز شدن روی منطقه خاصی از آسمان به مدت 6 ماه ، توانست تصویری از دوردست ترین کهکشان های موجود در کیهان را در منطقه فاصله زمانی متعلق به 13 میلیارد سال قبل ثبت نماید. و این عمیق ترین نقطه ایست در کیهان ما که بشر توانسته است تا کنون تصاویری از آن را تثبیت و روئیت نماید.
تلسکوپ هابل قرار است که درسال 2021 میلادی بازنشسته شده و تلسکوپ بسیار توانمندتری به نام تلسکوپ فضائی "وب" (که مرکز فضائی گدار ناسا آن را با استفاده از تجارب هابل ساخته است) جای آن را بگیرد.
کاوشگر فضایی کوبه (کوبی) –COBE
"کوبه" مخفف؛
Cosmic Background Explorer
(به معنی؛ اکتشافگر تابش زمینه کیهانی)
یک تلسکوپ فضایی بود که در سال 1989 میلادی به منظور مطالعه و بررسی تابش زمینه کیهانی(CMB) از سوی مرکز فضایی گدار ناسا به آسمان فرستاده شد.
نتایج و دستاورد های مطالعاتی این کاوشگر کیهانی که در سال 1990 میلادی انتشار یافت به اندازه ای تاثیرگذار و حائز اهمیت بود که دو نفر از مدیران ارشد این پروژه (جان ماتر – جرج اسموت) را به دریافت جایزه نوبل مفتخر گردانید.
مهمترین دستاورد کوبه مشاهده و تایید یکپارچگی تابش زمینه کیهانی بود که سابقاً توسط دانشمندان پیش بینی شده بود.
کاوشگر فضایی دبلیومپ –W.MAP
"دبلیومپ" مخفف؛ Wilkinson Microwave Anisotropy Probe
(به معنی؛ کاوشگر ناهمسانگردی ریزموجی ویلکینسون)
تلسکوپ فضایی دیگری از ناسا بود که به افتخار "دیوید تاد ویلکینسون" کیهانشناس آمریکائی و استاد دانشگاه میشیگان از MAP به W.MAP تغییر نام یافت.
این کاوشگر نیز با هدف بررسی و مطالعه دمای تابش زمینه کیهانی در سال 2001 به فضا فرستاده شد و ماموریتش تا سال 2010 ادامه یافت.
پروژه دبلیومپ به سرپرستی "چارلز بنت" از دانشگاه جان هلپکینز، یک همکاری مشترک بین مرکز فضایی گدار ناسا و دانشگاه پرینستون بود.
اندازه گیری های دقیق دبلیومپ سن جهان را با دقت خطای کمتر از 1% در حدود 13.772.700 سال تخمین زده است. نتایج پایانی مطالعات W.MAP در سال 2012 انتشار یافت و در دسترس عموم قرارگرفت اما نتایج اولیه بررسی های این کاوشگرفضایی در سال 2003 منتشر شد که در همان سال در رده اول و دوم مقالات حوزه مرتبط در مجله علمی "ساینس" قرار داشت. تحقیقات و بررسی های کاوشگر دبلیومپ که هدف اصلی آن اندازه گیری و سنجش اختلاف دما در CMB بود نه تنها در ایجاد مدل استاندارد فعلی کیهانشناسی نقش موثری داشته است بلکه درخصوص تعیین سن جهان، نقش انرژی تاریک در انبساط جهان و ارتباط میان آن و ثابت هابل و همچنین تخمین محتوای تشکیل دهنده جهان(ماده باریونی - ماده تاریک - انرژی تاریک) نیز اطلاعات حائز اهمیت و درخور توجهی را در زمان خود به جامعه علمی روز دنیا ارائه داد. گفته می شود که میزان حساسیت و دقت در اندازه گیریهای W.MAP در حدود 45 مرتبه قوی تر از COBE بوده است.
پس زمینه ریزموجی کیهانی –CMB(Cosmic Microwave Background)
CMB که به عنوان CMBRیا "تابش زمینه کیهانی" نیز شناخته می شود، نوعی
پرتو ریزموجی الکترومغناطیسی فوق العاده تضعیف شده است که به جای مانده از انفجار "مهبانگ" در حدود 14
میلیارد سال قبل می باشد. این نور سرد و رقیق و غیرقابل روئیت که به تمثیل به آن
"یادگاران بیگ بنگ" یا
"تابش یادگار" نیز گفته می شود، توسط دو اخترفیزیکدان آمریکایی
به نامهای "آرنو پنزیاس" و "رابرت ویلسون" در سال 1964 میلادی به
شکلی کاملاً تصادفی کشف شد. زوج "پنزیاس – ویلسون" طی یک پروژه آزمایشی در آزمایشگاه بل در
هولمدل، درحالیکه سعی داشتند بوسیله یک رادیو تلسکوپ با یک ماهواره ارتباط برقرار
نمایند، این تابش گسترده و شگفت انگیز را کشف نمودند. این کشف شگفت انگیز بعدها
(در سال 1976) برای ایشان جایزه نوبل فیزیک را به ارمغان آورد. CMB که میزان آن در
سراسر گیتی تقریباً ثابت و درحدود 400 فوتون در سانتی متر مکعب می باشد، همانند یک
اقیانوس بی کران تمامی محتویات کیهان ما را در خود جای داده است.
نظرات
ارسال یک نظر